Epilog + podziękowania.

Dwa lata po ślubie małżeństwo Goetze z każdym dniem rozkwita. Małżonkowie kochają się coraz bardziej, Monika spodziewa się drugiego dziecka. Dortmund tętni życiem, w tak krótkim czasie wszystko się zmienia, na szczęście na lepsze. Aktualnie cała drużyna Borussii Dortmund wraz ze swoimi partnerkami przebywa w ogrodzie państwa Kloppów, którzy urządzili grilla z okazji 20 rocznicy ich ślubu. Ann i Marco również są szczęśliwi, po ogrodzie za 4 letnim Maxem biegają ich dzieci, Lisa i Sandra - dwuletnie bliźniaczki. Gdyby dołożyć jeszcze dzieci innych piłkarzy, na Signal Iduna Park z pewnością można by założyć żłobek, by w trakcie meczy dzieci się nie nudziły.
Oczywiście Mario od najmłodszego uczy synka grać w piłkę, liczy, że tak jak jego tatuś stanie się kiedyś zawodowym piłkarzem. Monika spoglądając wstecz na wszystko co przeszła, by móc teraz być w otoczeniu najbliższych bez wahania stwierdza, że nie żałuje. Jest teraz szczęśliwa z Mario ich synkiem i dzieckiem w drodze. Na nic nie zamieniła by swojego życia.
-Coś się stało? - Spytał czerwonowłosą, która najwidoczniej się zamyśliła.
-Nie Mario. Jestem po prostu szczęśliwa. - Uśmiechnęła się i ujęła jego twarz w swe dłonie.
-Kocham cie. - Pocałował ją i poczuł, że ktoś go szturcha. - Tak? - Zapytał biorąc synka na kolana.
-Ja teś siem oszenie !
-Tak? A z kim? - Zapytała roześmiana Monika.
-Z Sandlom !
-Maaaarco ! Będziemy rodziną ! - Krzyknął do przyjaciela i po chwili całe towarzystwo się roześmiało.
-Najpierw musisz się jej oświadczyć. - Podpowiedziała synkowi czerwonowłosa.
-Ideeem !

Monika dumna ze swojej rodziny wstała i odeszła trochę od przyjaciół. Stanęła na tarasie i spojrzała na zachodzące słońce, po chwili stanął za nią Mario i czule objął.
-Piękne. - Skomentowała niebo.
-Nie tak piękne jak ty. - Pocałował ją w szyję. - Nigdy nie sądziłem, że będę kiedyś tak szczęśliwy.
-Musimy to docenić.
-Doceniamy, każdego dnia. - Odparł dotykając jej ciążowego brzuszka.
-Dziękuję.
-Za co ?
-Za to, że jesteś. - Wtuliła się w jego silne ciało i z uśmiechem na twarzy stwierdziła, że nic lepszego w życiu nie mogło jej spotkać.


----
Tak kończy się historia zbuntowanej niedojrzałej nastolatki, której życie po poznaniu idola odwróciło się do góry nogami. Co prawda dojrzała dopiero pod koniec tej historii ale zawsze ;d Teraz jest szczęśliwą żoną i mamusią, ma przy sobie rodzinę i przyjaciół. Chyba nie można chcieć nic więcej. Spełniły się jej marzenia, Wam również tego życzę, dążcie zawsze do celu, aż w końcu pewnego dnia się uda ;*.
Ufff no to koniec, szczerze przyznam, że męczyło mnie to powoli, ale teraz trudno jest mi się rozstać z tym opowiadaniem. Dziękuję, że je czytałyście, to dla mnie cudowne, nigdy nie sądziłam, ze będę miała aż tyle wyświetleń mojego pierwszego opowiadania. Prawie 27 tysięcy, nie wiem jak Wam dziękować, jesteście kochane.
Także dziękuję w szczególności Izie Tarnoś za każdy komentarz i nasze rozmowy, które bardzo mi pomagały :* , Pyśce za komentarze i rozmowę :)  ,WildChild09, która skomentowała chyba każdy rozdział ;* oraz wszystkim którzy czytali i komentowali moje opowiadanie : trampek, An ka, Paulina C, Klaudia Kotapka, syndfullhet, ewe110, Natalenkaa_:D, Justyna Kozłowska, Camilla, H3h3h3 :D (za rozmowę również ), dominika bowrkoska, Isabell Błaszczykowska, Anna Wielądek, Like..it,  Marta Piech,  Paula,  trzy.metry.nad.niebem,  ♥Paula ♥, invincible, Paulina Karolina, agness152a, Gotze10, Daniella Diaz, Małgorzata Jędraszewska. Wymieniłam najczęściej pojawiające się osoby, innych przepraszam mogłam nie dopatrzeć. 
Wszystkim anonimkom również, niestety nie wyszło za bardzo to podpisywanie się, więc nie podziękuję Wam z osobna, ale naprawdę wszystkim za każdy jeden komentarz ;) i każdej innej osobie, która dotrwała do końca ;).
Także żegnamy się ;) Zaczynam nowy blog i jeśli jesteście chętne to jeszcze dziś mogą pojawić się bohaterowie ;)
Jeszcze raz z całego swego żółto-czarnego serca dziękuję Wam bardzo ! ;*